Μέρα 23η: Μάνη Μάνη Tour

15 Ιουλίου 2020 sef 8 λεπτά ανάγνωσης 1986 Προβολές

Ωραίος τίτλος ε; Mάνη Μάνη tour!!! Σου έρχονται κάτι εμπνεύσεις ώρες ώρες….. Για πάμε όμως στα τεκταινόμενα. Το ξημέρωμα της 23ης μέρας μας βρίσκει στην παραλία του Διρού, μαζί με καμιά 10αριά αυτοκίνουμενα Ευρωπαίων τουριστών, το ένα πλάϊ στο άλλο, να κοιτούν προς τη θάλασσα. Σήμερα έπρεπε να φύγουμε νωρίς, για να είμαστε στο ομώνυμο Σπήλαιο με το άνοιγμα και να αποφύγουμε τυχόν συνωστισμό και αναμονή. Kαι όντως στις 08:30 είχαμε ήδη εκδώσει τα εισιτήρια μας.

Παραλία ΔιρούΔιαβάστε εδώ το προηγούμενο άρθρο του Roadtrip ” Mέρα 22η: Μπαίνουμε στη Μάνη ¨

Πίνακας Περιεχομένων

Η διαδρομή της 23ης μέρας

Περίπου 100χλμ περιλάμβανε η σημερινή μέρα. Από Διρό, Μέζαπο, Γερολιμένα, Βάθεια, Πόρτο Κάγιο, Κότρωνας, Γύθειο. Από τη μια πλευρά της χερσονήσου στην άλλη. Κι όπως λέει κι ο τίτλος, Μάνη Μάνη tour

Σπήλαιο Διρού

Μια από τις πιο εντυπωσιακές εμπειρίες που μπορείτε να αποκομίσετε αν βρεθείτε στην Πελοπόννησο, είναι η επίσκεψή σας στο Σπήλαιο του Διρού. To όνομα του είναι Γλυφάδα ή Βλυχάδα και θεωρείται από τα ωραιότερα λιμναία σπήλαια στον κόσμο. Πρόκειται ουσιαστικά για έναν υπόγειο ποταμό που αναπτύσσεται σε δύο κύριους παράλληλους διαδρόμους με αρκετούς δευτερεύοντες. Ο πρώτος σχηματισμός του σπηλαίου χρονολογείται πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.

Για να μην περιμένετε στην ουρά, καλό είναι να είστε εκεί νωρίς το πρωί. Το σπήλαιο ανοίγει στις 09:00. Βγάζετε τα εισιτήρια από τα εκδοτήρια και μετά κατεβαίνετε 300-400 μέτρα πιο κάτω, που είναι η είσοδος του σπηλαίου και υπάρχει μεγάλο και άνετο πάρκινγκ.

Η διάρκεια της πλήρης ξενάγησης με βάρκα, σε μια δαιδαλώδη διαδρομή, είναι στα 25′ και οι εικόνες που θα αποτυπώσουν τα μάτια σας, αξίζουν τα χρήματα που θα δώσετε. H φύση εδώ ζωγράφισε: λίμνες, κατάλευκοι σταλακτίτες, πέτρινες κουρτίνες, κρύσταλλοι. Είμαστε στο Σπήλαιο Διρού ή αλλιώς στον Παρθενώνα των Ελληνικών Σπηλαίων

Το συνολικό μήκος της σπηλιάς είναι 15χλμ περίπου αλλά η τουριστική διαδρομή έχει συνολικό μήκος 1.500 μέτρα από τα οποία τα πρώτα 1.200 γίνονται με τη βάρκα και τα υπόλοιπα περπάτημα. Η θερμοκρασία στη σπηλιά είναι από 16 έως 19 ˚C.

Το εισιτήριο για πλήρη ξενάγηση κοστίζει 15€ ενώ 10€ έχει το μειωμένο. Λόγω Covid ενδέχεται οι τιμές να έχουν επηρεαστεί.

Βγαίνοντας από το σπήλαιο, ο ενθουσιασμός διακρίνεται στο πρόσωπο της Γιώτας

Μέζαπος

Λίγα χιλιόμετρα νότια, υπάρχει ένα μικρό γραφικό ψαροχώρι που δε θα το βρείτε στους τουριστικούς οδηγούς. Το όνομα αυτού Μέζαπος. Ένας οικισμός χτισμένος πάνω στα βράχια, δίπλα στη θάλασσα, προφυλάσσεται από τη Χερσόνησο “Τηγάνι”. Έχει 30 μόνιμους κατοίκους, η κύρια ασχολία των οποίων είναι η αλιεία. Εκεί κοντά βρίσκεται η εκκλησία της «Βλαχέρνας» και δίπλα της ένας πύργος από τους πολλούς που φτάνουν ως τη θάλασσα. Η πιο γλαφυρή εικόνα της Μάνης, αλλά και της εγκατάλειψης.

Γερολιμένας

Συνεχίζουμε την πορεία μας και φτάνουμε σ’ ένα από τα πιο όμορφα χωριά της Λακωνικής Μάνης. Τον Γερολιμένα. Φωλιασμένος σ’ ένα φυσικό κόλπο, με πεντακάθαρα νερά για κολύμπι από τη μια πλευρά και αραδιασμένα ταβερνάκια και καφέ δίπλα στο κύμα από την άλλη.

Σίγουρα αξίζει την επίσκεψη σας. Ήρθαμε σε επαφή με τους ντόπιους, εφοδιαστήκαμε φαγώσιμα από ένα μικρό μάρκετ, πετάξαμε το drone (μια πρώτη απόπειρα για βίντεο όπως είδατε την κάναμε) και φύγαμε για το στοιχειωμένο χωριό!

Βάθεια

Σε απόσταση 8χλμ από τον Γερολιμένα φτάνουμε σε μια τοποθεσία που σ’ αφήνει άφωνο. Είναι το πλέον φωτογραφημένο χωριό της Μάνης. Η Βάθεια ίσως είναι η πιό γνωστή και η πιό όμορφη καστροπολιτεία της ιστορικής αυτής περιοχής της Πελοποννήσου. Σήμερα, δυστυχώς είναι ένας εγκαταλελειμμένος οικισμός.

Ο παραδοσιακός οικισμός της Βάθειας προβάλλει ξαφνικά μετά από μια στροφή του δρόμου σαν ένα φρούριο χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου. Απέχει μόλις 2 χιλιόμετρα από τη θάλασσα, προσφέροντας υπέροχη θέα στη Μεσόγειο.

Πλέον έχει απομείνει άδεια από κατοίκους αλλά ευτυχώς χάρη στις προσπάθειες του ΕΟΤ, έγινε η αποκατάσταση αρκετών από τα πυργόσπιτα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80, που τώρα μπορεί ο ταξιδιώτης να τα απολαύσει ως τουριστικά καταλύματα.

Πόρτο Κάγιο

Άφωνοι από την ομορφιά του “στοιχειωμένου” χωριού Βάθεια, κατεβήκαμε κι άλλο προς τα νότια. Θέλαμε να πάμε στο Μαρμάρι, αλλά λόγω πολυκοσμίας φύγαμε προς την άλλη πλευρά της Μανιάτικης Χερσονήσου, στο Πόρτο Κάγιο.

Το Πόρτο Κάγιο είναι το τελευταίο λιμάνι της Ανατολικής Μάνης, στο δρόμο για το Ακρωτήρι Ταίναρο. Σ’ ένα όμορφο και απάνεμο γραφικό κολπίσκο με ψιλό βότσαλο και πεντακάθαρα νερά συναντάς αυτό το μικρό ψαροχώρι με την άγρια ομορφιά. Μείναμε αρκετή ώρα, κάναμε το μπάνιο μας κάτω από έναν καυτό κυριολεκτικά ήλιο κι έπειτα φύγαμε για φαγητό κάπου στο δρόμο μας προς το Γύθειο.

Κότρωνας

Άγαλμα προς τιμή του Μακεδονομάχου Καπετάν Νικηφόρου, Ιωάννη Δεμέστιχα, πάνω από το λιμάνι του Κότρωνα.

Η αμμουδερή παραλία του Κότρωνα ιδανική για οικογένειες

Φεύγουμε από το Πόρτο Κάγιο και έχουμε δρόμο μπροστά μας 35 χλμ για το χωριό Κότρωνας. Εκεί αποφασίσαμε να κάνουμε στάση για φαγητό.

Το τοπίο στη διαδρομή αλλάζει δραματικά. Η Ανατολική Μάνη, δεν έχει το πράσινο της Δυτικής, αλλά έχει μια άγρια ομορφιά, λιγότερο τουριστική, πιο παρθένα ίσως, με πολύ λιγότερες ανθρώπινες παρεμβάσεις.

Η ώρα στο τιμόνι πέρασε πολύ γρήγορα και φτάνουμε στον Κότρωνα. Είναι το μεγαλύτερο παραθαλάσσιο χωριό της ανατολικής Μάνης. Σύμφωνα με την παράδοση το όνομά του το οφείλει στη μορφολογία του εδάφους του. Μυτεροί βράχοι και πέτρες συνθέτουν ένα τοπίο ξερό και άνυδρο με πέτρινα σπίτια παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Μια εικόνα δηλαδή χαρακτηριστική της Μάνης…

Φάγαμε σε μια τραγική ταβέρνα, με πολύ μικρές και ακριβές μερίδες(στο τέλος μετά το κράξιμο μας κεράσε καφέδες, μας έκανε και καλύτερη τιμή) και φύγαμε για Γύθειο. Κάπου εκεί σκοπεύαμε να μείνουμε το βράδυ.

Που θα μείνουμε το βράδυ;

Μετά από 40χλμ περίπου φτάνουμε στο πανέμορφο Γύθειο. Επειδή ήταν αργά αρχίζουμε κατευθείαν την εξερεύνηση για ασφαλές μέρος να κοιμηθούμε το βράδυ. Τελικά, καταλήξαμε στο Μαυροβούνι, έναν παραθαλάσσιο οικισμό 3χλμ νότια του Γυθείου. Το Μαυροβούνι διαθέτει μια απέραντη αμμουδερή παραλία 5 περίπου χλμ με πολλά καταλύματα και πολλά μαγαζιά. Κάπου εκεί παρκάραμε το αυτοκίνητο και περάσαμε το 23ο βράδυ του Roadtrip.