Μέρα 20η: Καταρράκτες Πολυλιμνίου – Βοϊδοκοιλιά – Πύλος

8 Ιουλίου 2020 sef 5 λεπτά ανάγνωσης 6075 Προβολές

Μετά από το πιο ήσυχο βράδυ του ταξιδιού μας στην αυλή του μοναστηριού της Κερνίτσης και αφού ξημέρωσε μια πολύ όμορφη μέρα, ήρθε η ώρα να ξαναπιάσουμε θάλασσα. Η περιήγηση μας στην Ορεινή Αρκαδία, στους Καταρράκτες της Νέδας και στο Ναό του Επίκουρου ήταν κάτι περισσότερο από όμορφη. Ακολουθούν οι Καταρράκτες Πολυλιμνίου, η Βοϊδοκοιλιά και η Πύλος.

Διαβάστε εδώ για το προηγούμενο άρθρο του Road Trip “Στεμνίτσα, Δημητσάνα, Βυτίνα και ύπνο σε μοναστήρι.

Πίνακας Περιεχομένων

Φύγαμε για Πολυλίμνιο

Φεύγουμε λοιπόν από το μοναστήρι λίγο έξω από τη Βυτίνα με προορισμό μια από τις ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας, την Βοϊδοκοιλιά. Νωρίτερα όμως θα επισκεφτούμε τους Καταρράκτες του Πολυλιμνίου λίγο έξω από την Καλαμάτα με μια μικρή παράκαμψη από το δρόμο μας. Βγαίνουμε από τη Βυτίνα στην Εθνική Αθηνών-Τρίπολης, ακολουθούμε τον Α7 αυτοκινητόδρομο για Καλαμάτα και σε λίγα χιλιόμετρα συναντάμε πινακίδα για Καταρράκτες Πολυλιμνίου αριστερά. Περνάμε το χωριό Χαραυγή και πιάνουμε χωματόδρομο. Σ’ ένα ανοργάνωτο χώρο, ας το πούμε πάρκινγκ, αφήνουμε το αυτοκίνητο μας και ξεκινάμε μια μικρή πεζοπορία 10 περίπου λεπτών. Η ζέστη εν το μεταξύ άρχισε να γίνεται ανυπόφορη.

Καταρράκτες Πολυλιμνίου

Δίπλα στο πάρκινγκ υπάρχει καφέ. Καλό είναι να εφοδιαστείτε με νερό και να φοράτε αθλητικά παπούτσια. Σε 10΄ λεπτά όπως είπα βρισκόμαστε στο ποτάμι. Από εκεί δεξιά, προσεκτικά γιατί οι πέτρες γλυστρούσαν και σε 15 επιπλέον περίπου λεπτά φτάνουμε σ’ ένα μαγευτικό τοπίο σαν παραμύθι. Γαλαζοπράσινα νερά, μια υπέροχη λίμνη κι ένας ορμητικός καταρράκτης συνθέτουν ένα μοναδικό σκηνικό. Το νερό είναι δροσερό και πεντακάθαρο. Αξίζει μια αναζωογονητική βουτιά.

Όσο νωρίτερα επισκεφτείτε τη λίμνη μέσα στο καλοκαίρι, τόσο περισσότερο νερό θα έχει αλλά και λιγότερο κόσμο. Αν βρεθείτε στην περιοχή είναι από τα must μέρη.

Ολοταχώς για Βοϊδοκοιλιά

Μετά από μια υπέροχη βουτιά φεύγουμε για την περίφημη Βοϊδοκοιλιά της Πύλου. Είναι σίγουρα η διασημότερη παραλία της Μεσσηνίας και μια από τις καλύτερες στην Ελλάδα. Βρίσκεται δίπλα στη λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας, 10 περίπου χλμ από την Πύλο. Ένας κολπίσκος μοναδικής φυσικής ομορφιάς με χαμηλή βλάστηση τριγύρω, καυτή ψιλή αμμουδιά και μια θάλασσα ιδανική για μικρά παιδιά. Ανήκει στην προστατευόμενη ζώνη του Natura 2000 κι αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάρχει τίποτα οργανωμένο στην περιοχή. Σε πολύ μικρή απόσταση από τη θάλασσα υπάρχει χώρος για να αφήσεις το αυτοκίνητο σου.

Μείναμε στην παραλία μέχρι αργά το απόγευμα , ευχαριστηθήκαμε το νερό , κυρίως η Αναστασία, κι έπειτα με κατεύθυνση προς την Πύλο αρχίσαμε την αναζήτηση ασφαλούς μέρους για να διανυκτερεύσουμε.

Τελικά Πύλος

Στην Πύλο είχα ξαναπάει πριν 20 περίπου χρόνια. Μου είχε μείνει έντονα στο μυαλό σαν μια από τις ωραιότερες πόλεις της Ελλάδος. Αργά το βράδυ φτάσαμε και άρχισε το ψάξιμο. Μετά από μια ώρα σε κάθε στενό, σε κάθε αμμουδιά, δεν βρήκαμε αυτό που θέλαμε. Ώσπου περνώντας ξανά από το λιμάνι είδαμε 3-4 αυτοκινούμενα ξένων τουριστών να την έχουν αράξει εκεί. Φόρα παρτίδα. Χύμα εντελώς. Γι’ αυτό αγαπάμε την Ελλάδα. Σε πια άλλη χώρα θα μπορούσε να γίνει αυτό. Σας το λέω εγώ. Σε καμία.

Κόσμος περνούσε συνεχώς αλλά είχε πάει σχεδόν 22:00. Η διαμονή μας εκεί ήταν μονόδρομος. Παρκάραμε δίπλα σε μια οικογένεια Ιταλών, βγάλαμε την ψησταριά κι αρχίσαμε το μαγείρεμα. Είχαμε αγοράσει φασολάκια από μια λαϊκή που βρήκαμε τυχαία στο δρόμο μας. Φάγαμε, ήπιαμε το κρασάκι μας, πήγαμε μια βόλτα, άλουστοι από τη θάλασσα και τα αλάτια, για ένα παγωτό στην κεντρική πλατεία της Πύλου κι έπειτα στο κρεβατάκι μας για ύπνο.

Η βραδιά παρόλο τον πολύ κόσμο, ήταν ασφαλής και ήσυχη. Την επόμενη μέρα πάμε για νέες περιπέτειες. Ξεκινάει η ανακάλυψη της Μάνης.