Μέρα 1η: Στην Αετομηλίτσα, το ψηλότερο κατοικίσιμο χωριό της Eλλάδας

Η μεγάλη μέρα έφτασε. Τετάρτη 10 Ιουλίου. Η καλοκαιρινή μου άδεια έχει ξεκινήσει, η Γιώτα στον 8ο μήνα της εγκυμοσύνης, η Αναστασία χαρούμενη που θα κοιμόμαστε για 30 μέρες πάνω στο αυτοκίνητο. Ξυπνάμε νωρίς, κι αφού μας παίρνει αρκετό χρόνο να τακτοποιήσουμε τα πράγματα, γύρω στις 09:00 ξεκινάμε από Θεσσαλονίκη με πρώτο προορισμό την Αετομηλίτσα Ιωαννίνων.

Aετομηλίτσα Ιωαννίνων

Η Αετομηλίτσα είναι ένα ορεινό χωριό του Νομού Ιωαννίνων, ανήκει στο Δήμο Κόνιτσας και βρίσκεται μια ανάσα από τα Αλβανικά σύνορα. Φωλιασμένο στις νότιες πλαγιές του Γράμμου έχει ζωή 5 μήνες το χρόνο.

Το υπόλοιπο διάστημα στο χωριό κατοικούν άνθρωποι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Κάποιοι πρέπει να προσέχουν τα σπίτια όσων απουσιάζουν… Ο  λόγος που η Αετομηλίτσα ερημώνει δεν είναι άλλος από τον πολύ βαρύ χειμώνα που πλήττει την περιοχή. Που αναγκάζει τους κτηνοτρόφους να μετακινούνται με τα ζώα τους σε Μακεδόνια ή Θεσσαλία και την άνοιξη επιστρέφουν.

Επίσης να τονίσω πως η Αετομηλίτσα είναι το ψηλότερο κατοικίσιμο χωριό στην Ελλάδα. Έχει υψόμετρο 1520 μέτρα και μάλλον κερδίζει την πρωτιά μιας άτυπης μάχης με το χωριό Σαμαρίνα στα Γρεβενά.

Διαδρομή

 

 

Η διαδρομή που πήραμε ήταν η παραπάνω. Βγήκαμε προς Σιάτιστα από Εγνατία οδό όπου και συναντηθήκαμε με μια πολύ καλή φίλη από το Νεπάλ, τη Βίκυ.

 

Ακολουθήσαμε το δρόμο προς Νεάπολη-Τσοτύλι, Πεντάλοφο, Βαθύ, Επταχώρι.

 

 

Από το Κεφαλοχώρι στρίψαμε δεξιά προς Αετομηλίτσα. 17 χλμ με λίγα κομμάτια βατού χωματόδρομου.

 

Ήταν η πρώτη φορά που διασχίζαμε αυτόν το δρόμο και ομολογώ ότι μας άρεσε πολύ. Όταν κινείσαι σε επαρχιακούς δρόμους αργείς περισσότερο αλλά βλέπεις περισσότερα και γνωρίζεις χωριά και ανθρώπους  από πιο κοντινή οπτική γωνία. Το τέμπο μας ήταν αργό καθώς θέλαμε να απολαύσουμε κάθε σπιθαμή της διαδρομής, οπότε αργήσαμε κάπως να φτάσουμε στον προορισμό μας. Ήμασταν τελικά στη πλατεία της Αετομηλίτσας γύρω στις 16:00.

 

Το χωριό

Μπαίνοντας στο χωριό συναντήσαμε τους πρώτους κατοίκους. Ήταν η ιδιοκτήτρια του καφέ της πλατείας που μας ρώτησε αν θέλαμε να ανοίξει το μαγαζί της για να πιούμε καφέ. Την είπαμε να ξεκουραστεί και να έρθει λίγο αργότερα καθώς η πείνα που είχαμε εκείνη τη στιγμή επισκίαζε τα πάντα!

Έτσι παρκάραμε στην πλατεία, βγάλαμε ότι φαγώσιμο είχαμε μαζί μας και “γιατρέψαμε” κατά κάποιο τρόπο την πείνα μας. Γεμίσαμε τα παγούρια μας από το παγωμένο, τρεχούμενο νερό της βρύσης και απολαύσαμε την ηρεμία και τη δροσιά που μας προσέφερε ένα τόσο όμορφο, ορεινό και ήσυχο χωριό.

 

 

Σήμερα στο Ντένισκο(η Αετομηλίτσα στα βλάχικα που σημαίνει προσήλιο) λειτουργούν ένα καφέ και μια ταβέρνα, ενώ ο ξενώνας και το καταφύγιο έχουν δώσει άλλη πνοή στην περιοχή λόγω των πολλών ορειβατών-επισκεπτών σε όλη τη διάρκεια του χρόνου ακόμη και στη διάρκεια του βαρύ χειμώνα. Στη πλατεία βρίσκεται επίσης εδώ και χρόνια Κέντρο Εξυπηρέτησης Πελατών που παράλληλα λειτουργεί κι ώς κοινότητα.

 

Λίμνη Μουτσιάλια και η περιπέτεια που είχαμε

Είχα διαβάσει για μια λίμνη που βρίσκεται κοντά στην Αετομηλίτσα. Το όνομα της Μουτσάλια( ή Αρρένες). Ρωτήσαμε έναν ντόπιο μπάρμπα αν μπορούμε να πάμε με συμβατικό αυτοκίνητο και μας έδωσε το οκ. Η ταμπέλα έλεγε 12 χλμ.

Σκοπός μας ήταν να βρούμε τη λίμνη και να κάνουμε εκεί την πρώτη μας διανυκτέρευση. Στην ηρεμία, στη φύση, δίπλα στο νερό, σκεφτόμουν πως θα ήταν το ιδανικό ξεκίνημα ενός τέτοιου ταξιδιού. Πάμε λοιπόν…και πάμε, πάμε, 1 ώρα  χωματόδρομο. Λίμνη όμως πουθενά. Ακόμη δε κατάλαβα τι κάναμε λάθος. Το αμάξι είχε αναστενάξει για τα καλά από τις αμέτρητες λακούβες. Άρχισε να σουρουπώνει, η Γιώτα αν και 8 μηνών τα κατάφερνε μια χαρά αλλά σιγά σιγά ήταν και η κούραση του ταξιδιού, παραδώσαμε τα όπλα και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Στεναχωρημένος εγώ που δε βρήκαμε την Αλπική για τα σάιτ λίμνη, λέω τη Γιωτα να πάμε στον ξενώνα για μια μπύρα να χαλαρώσουμε. Η κυρία Χρύσα ήταν φοβερή οικοδέσποινα.

Τα είπαμε για αρκετή ώρα. Τη ρωτήσαμε αν μπορούμε να παρκάρουμε κάπου το αυτοκίνητο για να βγάλουμε το πρώτο μας βράδυ. Το καταφύγιο ήταν κλειστό ακόμη, οπότε το αφήσαμε μπροστά του και ήμασταν προστατευμένοι κατά τα 3/4. Αφού κάναμε μια υπέροχη μακαρονάδα στη ψησταριά αερίου που είχαμε αγοράσει, με τη βοήθεια της Αναστασίας, ανοίξαμε τη σκηνή και ξαπλώσαμε χαρούμενοι.

Η ώρα ήταν κοντά 00:00. Γύρω στις 01:00 ξυπνάω από τις βροντές και τη δυνατή βροχή. Έρχεται και το χαλάζι. Και δυνατός αέρας. Για μια ώρα εγώ και η Γιώτα δε κλείνουμε μάτι. Η Αναστασία κοιμάται χωρίς να έχει καταλάβει τι γίνεται. Υπήρχαν στιγμές που νόμιζα πως ο αέρας θα μας σηκώσει μαζί με τη σκηνή. Σκεφτόμουν διάφορα. Από τη μια έλεγα “ωραία ξεκινήσαμε το ταξίδι” κι απ’ την άλλη έλεγα “κι αν ήμασταν τώρα στη λίμνη μόνοι μας με τέτοιο τρελόκαιρο σε ανοιχτωσιά τι θα μπορούσε να είχε συμβεί;” Ήταν το βράδυ που στη Χαλκιδική έγινε ο κακός χαμός…. Η παροιμία “κάθε εμπόδιο σε καλό” βρήκε άψογη εφαρμογή στη περίπτωση μας. Τελικά όλα πήγαν καλά και η πρώτη μας μέρα αν και περιπετειώδης, είχε αίσιο τέλος. Έτσι για να μη βαριόμαστε βρε αδερφάκι μου!!!

Eντυπώσεις

Κάπως έτσι πέρασε η 1η μας μέρα στο δρόμο. Με 270 περίπου χλμ, με μια διαδρομή κουραστική αλλά όμορφη, με ένα Βλάχικο χωριό όπως ακριβώς το περιμέναμε. Κρύο αλλά και φιλόξενο. Καληνύχτα Αετομηλίτσα. Καλημέρα Πυρσόγιαννη.

Το ταξίδι μόλις ξεκίνησε

Όλο το ταξίδι μας 

Διαβάστε για το σκεπτικό του ταξιδιού μας 

Διαβάστε για την 1η μέρα του ταξιδιού μας ” Αετομηλίτσα “

Διαβάστε για την 2η μέρα του ταξιδιού μας ” Πύρσόγιαννη”

Διαβάστε για την 3η μέρα του ταξιδιού μας ” Κόνιτσα, Πηγές Βελλάς, Κήποι “

Διαβάστε για την 4η μέρα του ταξιδιού μας ” Οδηγώντας στα Ζαγοροχώρια “

Διαβάστε για την 5η-6η-7η μέρα του ταξιδιού μας ” Βοβούσα-Το παραμυθένιο χωριό της Ηπείρου “

Διαβάστε για την 8η μέρα του ταξιδιού μας ” Στις μαρτυρικές Λιγκιάδες Ιωαννίνων “

Διαβάστε για την 9η μέρα του ταξιδιού μας ” Περιπλανώμενοι στην Ήπειρο “

Διαβάστε για την 10η μέρα του ταξιδιού μας ” Έτσι ξαφνικά “

Διαβάστε για την 11η-12η μέρα του ταξιδιού μας ” Καναλάκι – Αχέρωντας – Λούτσα “

Διαβάστε για την 13η μέρα του ταξιδιού μας ” Κορωνησία – Το ψαροχώρι που επιπλέει στο νερό “

Διαβάστε για την 14η-15η μέρα του ταξιδιού μας ” Είχαμε ανάγκη από μια Πάτρα “

Διαβάστε για την 16η-17η μέρα του ταξιδιού μας ” Η Ελαία και η καρέτα-καρέτα “

Διαβάστε για την 18 μέρα του ταξιδιού μας ” Καταρράκτες Νέδας, Ναός Επίκουρου, ποταμός Λούσιος “

Διαβάστε για την 19η μέρα του ταξιδιού μας ” Στεμνίτσα, Δημητσάνα, Βυτίνα και ύπνο σε μοναστήρι “

Διαβάστε για την 20η μέρα του ταξιδιού μας ” Καταρράκτες Πολυλιμνίου, Βοιδοκοιλιά, Πύλος “

Διαβάστε για την 21η μέρα του ταξιδιού μας “Από την Πύλο στην Καρδαμύλη με στάση στον Φοινικούντα “

Διαβάστε για την 22η μέρα του ταξιδιού μας ” Μπαίνουμε στη Μάνη “

Διαβάστε εδώ για την 23η μέρα του ταξιδιού μας ” Μάνη Μάνη tour “

Διαβάστε εδώ για την 24η μέρα του ταξιδιού μας ” Μαγευτική Ελαφόνησος “

Διαβάστε εδώ για την 25η μέρα του ταξιδιού μας ” Μονεμβασιά είσαι μια κούκλα “

Διαβάστε εδώ για την 26η μέρα του ταξιδιού μας ” Ζαρούχλα, Λίμνη Τσιβλού και λίγο Αθήνα “

Διαβάστε εδώ για την 27η μέρα του ταξιδιού μας ” Η μοναδική Παύλιανη “

Διαβάστε εδώ για την 28η μέρα του ταξιδιού μας ” Ανατολικό Πήλιο “

Roadtrip – The end

 

Δες και τα instagram stories της 1ης μέρας