Mέρα 2η: Στο ιστορικό Safranbolu

Ξημέρωσε η 2η μέρα του ταξιδιού μας. Ήταν ένα πολύ δροσερό βράδυ, με θερμοκρασία κοντά στους 15°C ! Βρισκόμαστε σε κάμπινγκ βόρεια της Κωνσταντινούπολης και σήμερα λέμε να το πάμε αργά…

Αφήσαμε τα παιδιά να ξυπνήσουν από μόνα τους, ήπιαμε τον καφέ μας, φάγαμε πρωινό για το οποίο προνοήσαμε από την προηγούμενη μέρα και γύρω στις 11:00 σιγά σιγά ξεκινήσαμε για τον επόμενο προορισμό. Tο Safranbolu.

Η διαδρομή – Τα τερτίπια του Βασίλη

Η διαδρομή στο Google Maps μας δείχνει 504 χλμ και γύρω στις 6 ώρες οδήγησης σε καλούς δρόμους. Όλα κυλούν ομαλά μέχρι που σταματάμε σ’ ένα μεγάλο εμπορικό για να ξεκουραστούμε, να πάρουμε έναν καφέ κτλ.

Κάνουμε το λάθος να μπούμε σ’ ένα κατάστημα με παιδικά παιχνίδια. Ο Βασίλης κουρασμένος από το ταξίδι, ήθελε να αγοράσει όλο το μαγαζί. Μια γκρίνια τρομερή και μια συμπεριφορά απ’ αυτές που βλέπαμε σε άλλες οικογένειες κι εκείνη τη στιγμή τη βιώναμε και μάλιστα πολύ έντονα. Φύγαμε χωρίς να πάρουμε τίποτα και ζήσαμε στιγμές που νιώθαμε πως όλος ο κόσμος κοιτούσε εμάς. Θα μπορούσα κάλλιστα να προσπεράσω το συμβάν αυτό. Θέλω όμως να το αναφέρω γιατί σ’ ένα τέτοιο ταξίδι είναι δεδομένο πως θα υπάρξουν δύσκολες στιγμές. Συνήθως σε ταξιδιωτικά άρθρα και βίντεο, προβάλλονται μόνο οι όμορφες στιγμές των ταξιδιών. Δεν είναι όμως έτσι. Αυτό το 30λεπτο  στο κατάστημα παιχνιδιών ήταν από τα πιο “ζόρικα” του road trip!

Λίγα λόγια για το Safranbolu

To Safranbolu είναι μια γραφική, μικρή πόλη με πλακόστρωτα καλντερίμια, μικρομάγαζα, χαμάμ, τζαμιά αλλά και με το ναό του Αγίου Στεφάνου που έφτιαξαν Έλληνες χτιστάδες. Από τον 13ο αιώνα, τα καραβάνια που διέσχιζαν το γνωστό και ως “δρόμο του μεταξιού” από την Ανατολή στη Δύση, σταματούσαν εκεί. Οι κάτοικοι ζούσαν πλουσιοπάροχα λόγω των κερδών από την καλλιέργεια του σαφράν(κρόκου στα ελληνικά). Το όνομα της ιστορικής κωμόπολης προέρχεται από το σαφράν, το άνθος με τα κόκκινα και κίτρινα στίγματα που χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, στη βαφική και στο μαγείρεμα.  

Το 1923 οι Έλληνες της Σαφράμπολης(300 οικογένειες) με την ανταλλαγή των πληθυσμών διασκορπίστηκαν σε διάφορα μέρη στη Βόρεια Ελλάδα και στην Αθήνα. Όσοι πήγαν στην πρωτεύουσα εγκαταστάθηκαν σε συγκεκριμένη γειτονιά στο κέντρο της Νέας Ιωνίας, μια αρκετά φτωχή και λαϊκή συνοικία. Δημιούργησαν σταδιακά πολλές βιοτεχνίες, εμπορικά καταστήματα, ποδοσφαιρική ομάδα  και σιγά σιγά άρχισαν να στέκονται στα πόδια τους.

* Από το 1994 το Safranbolu ανήκει στον κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco

Το Safranbolu μέσα από τα δικά μας μάτια

Φτάσαμε στο όμορφο Safranbolu, νωρίς το απόγευμα. Ξενοδοχεία πολλά, βρήκαμε εύκολα δωμάτιο. Ένα όμορφο και ανακαινισμένο παλιό αρχοντικό με 34€ τη βραδιά και πρωινό. Aφήσαμε τα πράγματα και γρήγορα βγήκαμε να περπατήσουμε την Παλιά Πόλη.

Η Παλιά Πόλη (Eski Çarşı) είναι ένα μέρος που μπορείς να το περπατήσεις σε μια μέρα. Παλιά αρχοντικά, στενά δρομάκια κι ένα πολύχρωμο τούρκικο παζάρι όπου μπορείς να βρεις τα πάντα, συνθέτουν μια ατμόσφαιρα ιδιαίτερη. Περπατώντας και χαζεύοντας τα σπίτια και τους ανθρώπους, νιώθεις τη βαριά ιστορία που κουβαλάει αυτός ο τόπος και αναρωτιέσαι πόσο αρμονική να ήταν η συνύπαρξη Ελλήνων και Τούρκων μέχρι το 1922-1923.  Κι όμως για να το πω λαϊκά, τον απλό κοσμάκη δε τον χωρίζει τίποτα….

Στην υπαίθρια αγορά μπορείς να βρεις πολλά τοπικά προϊόντα όπως λουκούμια, κρόκο, κολόνιες από σαφράν, καρύδια, αναμνηστικά και ότι άλλο ζητάει η καρδιά σου. Για τους φαν του Ελληνικού Καφέ έχει καφενεδάκια με καφέ στη χόβολη (φώτο  στην γκαλερί) που είναι τα αγαπημένα μας.

Αφού περπατήσαμε σχεδόν όλα τα στενά, κάτσαμε να πιούμε το καφεδάκι μας.  Έπειτα πήγαμε για φαγητό σε ένα εστιατόριο που μας πρότεινε ο ιδιοκτήτης του καφενείου. Φάγαμε πολύ καλά σε λογικές τιμές. Ευκαιρία για παιχνίδι για την Αναστασία και τον Βασίλη. Βρήκαν και παρέα παιδιά Τούρκων που ήταν στο μαγαζί.

Αγοράσαμε το απαραίτητο μαγνητάκι και διάφορα μικρογεύματα για την επόμενη μέρα του ταξιδιού. Είχε αρχίσει να σουρουπώνει και κουρασμένοι σιγά σιγά ξεκινήσαμε για το δωμάτιο.  Χρειαζόμασταν ένα καλό ύπνο.

Η επόμενη μέρα

Την επόμενη μέρα είχαμε να διανύσουμε 400χλμ για την πρώτη πρωτεύουσα του Πόντου. Την ιστορική Αμάσεια. Έναν τόπο με άσχημες αναμνήσεις για τους Έλληνες που ζούσαν εκεί…

→ Αν θέλετε να ταξιδέψετε μαζί μας λίγο παραπάνω, δείτε τα stories του ταξιδιού στο Instagram