Λίγα λόγια για το οδικό μας ταξίδι στη Γεωργία

H απόφαση να ταξιδέψουμε με το αυτοκίνητο στη Γεωργία πάρθηκε  κάπου στα μέσα Ιουνίου. Η αγάπη μας για τα οδικά ταξίδια, τα τόσα ωραία λόγια που ακούσαμε και διαβάσαμε για την φύση αυτής της χώρας και η επίσκεψη στον Πόντο απ’ όπου κατάγεται η Γιώτα, ήταν οι σημαντικότεροι λόγοι που κάναμε αυτή την επιλογή.

Πλάνο ταξιδιού

Από τη Θεσσαλονίκη ως τα σύνορα της Γεωργίας τα χλμ είναι περίπου 2.000. Οι μέρες που υπολογίζαμε να διαθέσουμε ήταν το λιγότερο 20 και αν όλα κυλούσαν ομαλά ίσως και παραπάνω. Αφού κρατήσαμε σημειώσεις για όσα πρέπει να δούμε στη Γεωργία, θέλαμε η διαδρομή στα Τούρκικα εδάφη να μην είναι ίδια στον πηγαιμό και στον ερχομό. Όπως και τελικά έγινε.

Ήμασταν σε δίλλημα αν θα πάρουμε μαζί μας τη σκηνή οροφής : Τα αρνητικά της σκηνής είναι δυο: α) η χαμηλή ταχύτητα που θα έπρεπε να κινούμαστε (100 – 110χλμ/ώρα). β) επιβάρυνση της κατανάλωσης καυσίμων κατα 0.6-0.8 λίτρα/100χλμ. Τα θετικά είναι επίσης  δυο : α) εξοικονόμηση χρημάτων από κάποιες διανυκτερεύσεις και β) μαγικές νύχτες στην απίστευτη φύση της Γεωργίας. Ήταν κάτι που το ονειρευόμασταν εξ αρχής και δε θέλαμε να το χάσουμε.

Τελικά αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε με τη σκηνή οροφής. Μείναμε σ’ αυτή 7 από τις 21 νύχτες. Νομίζω ότι κάναμε την επιλογή που έπρεπε.

Πηγαιμός στη Γεωργία

Στο δρόμο προς την Τυφλίδα  διανύσαμε 2.565χλμ. Κάναμε 4 διανυκτερεύσεις στην Τουρκία. Σε κάμπινγκ βόρεια της Κωσταντινούπολης, στο Safranbolu δηλαδή την ιστορική Σαφράμπολη, στην πρώτη πρωτεύουσα του Πόντου την Amasya και τέλος στην πόλη Rize.

Tι είδαμε στη Γεωργία

Στη Γεωργία μείναμε 11 βράδια. 5 στη σκηνή και 6 σε ξενοδοχεία. Επισκεφτήκαμε τις 3 μεγαλύτερες πόλεις : Τυφλίδα, Μπατούμι και Κουτάισι. Επισκεφτήκαμε τα Ελληνόφωνα χωριά στην περιοχή της Τσάλκας. Tις υπόσκαφες πόλεις της Vardzia και της Uplistskhe.

Kάποια προβλήματα με το αυτοκίνητο σε συνδυασμό με τους πολύ κακούς δρόμους της Γεωργίας όσο ανέβαινες στα όρη του Καυκάσου, είχε ως αποτέλεσμα να μην επισκεφτούμε κάποια  αξιοθέατα που τα είχαμε πολύ ψηλά στη λίστα. Mestia και Ushguli αρχικά, Kakheti και Τusheti κατά δεύτερο λόγο. Να βάλω και το Gergeti που φτάσαμε 5 λεπτά κοντά του και αναγκαστήκαμε να επιστρέψουμε Τυφλίδα την ίδια μέρα λόγω προβλήματος με το ντεπόζιτο του αντιψυκτικού

Ο ερχομός από Γεωργία

Κατά τον ερχομό από τη Γεωργία μείναμε 6 νύχτες στη γειτονική χώρα. Tα χιλιόμετρα 2.471.  Διασχίσαμε όλα τα παράλια του Πόντου και μείναμε σε ένα φανταστικό κάμπινγκ λίγο πριν την Παναγία Σουμελά, στην Κερασούντα(Giresun), στην Σαμψούντα, επισκεφτήκαμε την 2η πρωτεύουσα του Πόντου την Σινώπη, την τουριστική Αμάσρα και για επίλογο του ταξιδιού 2 βράδια στην πολύβουη Κωσταντινούπολη.

Η συμπεριφορά των παιδιών

Για την Αναστασία ήμασταν σίγουροι πως δεν θα είχε πρόβλημα να ταξιδέψει για αρκετές ώρες στο καρεκλάκι της. Αυτό το ταξίδι ήταν το πρώτο τεστ για τον Βασίλη. Και το πέρασε άνετα. Υπήρχαν 2-3 στιγμές που φτάσαμε στα όρια μας αλλά όλα πήγαν  καλά. Αν είχαμε γκρίνια από τα παιδιά θα ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα.

Προσπαθήσαμε να κάνουμε διάφορα γι’ αυτά ώστε να ξοδεύουν ενέργεια. Οι επιλογές που συναντήσαμε δεν ήταν πολλές καθώς οι παιδικές χαρές ήταν κακές. Η ζέστη στην Τυφλίδα ήταν μεγάλο πρόβλημα. Με δυο παιδιά και 35 βαθμούς είναι ζόρι  να περπατάς για να γνωρίσεις μια πόλη. Είδαμε αρκετά αλλά κουραστήκαμε πολύ. Εξάλλου ταξίδι χωρίς κούραση δεν είναι ταξίδι.

Ένα τέτοιο οδικό ταξίδι με κανονικό αυτοκίνητο και με μικρά παιδιά, είναι εύκολο να γίνει μόνο αν το μεγαλώσεις σε διάρκεια και μικραίνεις τις αποστάσεις.

Γενικά για το ταξίδι

Με σιγουριά μπορώ να πω, πως ήταν το πιο κουραστικό και δύσκολο ταξίδι από όσα έχουμε κάνει. Όχι τόσο η σωματική κούραση από την οδήγηση και την εξερεύνηση αλλά η ψυχολογική και το άγχος που περάσαμε από τα 3 προβλήματα που παρουσίασε το αυτοκίνητο. Που είχε ως συνέπεια να μην προλάβουμε να επισκεφτούμε και τα υπόλοιπα που προανέφερα. H Γεωργία έχει μέρη που θέλει 4χ4 η suv αυτοκίνητα για να τα επισκεφτείς.

Επειδή όμως τα απρόοπτα σ’ ένα τέτοιο ταξίδι είναι μέσα στο πρόγραμμα, κρατάμε τις άπειρες εικόνες που αντικρίσαμε. Τη φιλοξενία στο Νεο Χαραμπά, ένα ελληνόφωνο ποντιακό χωριό από την οικογένεια της κυρίας Ροζαλίας, την επίσκεψη με “ανάμεικτα συναισθήματα” στην Παναγία Σουμελά, τα πολλά ελληνικά σπίτια που είδαμε και φωτογραφίσαμε σε Τραπεζούντα, Κερασούντα, Σαφράνμπολου, την ιδιαίτερη Γεωργιανή κουζίνα, το πολύ κακό οδικό δίκτυο της Γεωργίας, τους απίστευτους οδηγούς αυτής της χώρας, τις άπειρες αγελάδες που συναντήσαμε σε κάθε γωνιά, τους φιλικούς Τούρκους και άλλα πολλά  τα οποία μέρα προς μέρα και με πολλές φωτογραφίες θα τα ανεβάσουμε στο blog μας.

Μείνετε συντονισμένοι λοιπόν….