Eλβετία-Μια χώρα βγαλμένη από παραμύθι

Πάντα θέλαμε να ταξιδέψουμε στη χώρα της σοκολάτας, των ρολογιών, στη χώρα των 1500 λιμνών, στη πατρίδα του Ρότζερ Φέντερερ. Το Πάσχα του 2018 αποφασίσαμε οικογενειακώς να κάνουμε αυτό το ταξίδι, ενώ ψαχνόμασταν για έναν φθηνό αεροπορικό προορισμό προς οπουδήποτε. Επιλέξαμε συνδυασμό τιμής και χώρας που δεν είχαμε πάει. Αναχώρηση Μεγάλο Σάββατο και επιστροφή την Τετάρτη του Πάσχα. Οι μέρες ήταν λίγες(μόλις 4) αλλά η πρόκληση να ταξιδέψουμε με Swiss με διψήφιο νούμερο σε ευρώ το άτομο και μάλιστα σε γιορτινές μέρες που είμαστε πιο ευέλικτοι από τις δουλειές μας, δε χανόταν με τίποτα.

Εδώ αγαπητέ αναγνώστη θα σου γράψω περιληπτικά κάποια πραγματάκια για το ταξίδι μας. Τα έχω χωρίσει σε 3 κεφάλαια για να είναι πιο ξεκούραστο στο μάτι και να διαβάζεται πιο εύκολα. Αλλά και για να προσανατολίζεσαι ταχύτερα αν μια μέρα θελήσεις να πας προς τα εκεί.

Αν μας έχεις διαβάσει σε άλλα ταξίδια του blog μας, θα έχεις καταλάβει ότι μας αρέσει πολύ να ταξιδεύουμε με αυτοκίνητο. Νοικιάσαμε λοιπόν ένα κουκλάκι Ford και αφού ξεκουραστήκαμε το πρώτο μας βράδυ σ’ ένα σπίτι από airbnb σε μια πανέμορφη τοποθεσία κάπου 25χλμ από το αεροδρόμιο της Ζυρίχης προς Winterthur, την επομένη, Κυριακή του Πάσχα, φύγαμε για ένα πανέμορφο προορισμό: Το Stein_m_Rhein. Μια μικρή, όμορφη και πολύ γοητευτική κωμόπολη 3.000 περίπου κατοίκων, κοντά στα Γερμανικά σύνορα, με τη πλειοψηφία να μιλάει Γερμανικά.

Ο καιρός ήταν ηλιόλουστος και οι επαρχιακοί δρόμοι της Ελβετίας γεμάτοι από μηχανές που θέλησαν να εκμεταλλευτούν τη σπάνια καλοκαιρία για την εποχή. Αφού περπατήσαμε το μεσαιωνικό κέντρο, αφού ταξιδέψαμε νοητά στο γαλάζιο του ποταμού Ρήνου, αφού επισκεφθήκαμε μια απίστευτη παιδική χαρά(εκτός από την κόρη μας είχαμε μαζί και τον ανιψιό μας) πήραμε το δρόμο προς τα νότια. 250 χλμ περίπου νοτιοανατολικά στο πιο κοσμοπολίτικο τουριστικό θέρετρο της Ελβετίας το Saint Moritz.

Το κλείσιμο της 1ης μέρας μας έβρισκε με 100 ακόμα χιλιόμετρα στην πλάτη να οδεύουμε προς το 2ο σπίτι του mini road trip μας στο μαγευτικό Αvers. Στη διαδρομή από το βορρά στο νότο οδηγήσαμε παράλληλα με τη καταγάλανη λίμνη της Κωνσταντίας. Είδαμε όλες τις εξόδους για το μικρό Λιχτενστάιν, κάναμε μια μικρή βόλτα στη πρωτεύουσα του, το Βαντούζ, ενώ η ανάβαση για Σεντ Μόριτζ ήταν εντυπωσιακή με παγωμένες λίμνες, πολύ κρύο και πολύ χλιδή όσο πλησιάζαμε. Μετά την επίσκεψη μας στο διάσημο αυτό τουριστικό θέρετρο με τους πολλούς Ιταλούς τουρίστες, διασχίσαμε μια πολύ όμορφη ορεινή διαδρομή με προορισμό το δωμάτιο μας και σχεδόν στα 2.000 μέτρα υψόμετρο, το μάτι σου συναντά ένα ασπρόμαυρο τοπίο. Το άσπρο του χιονιού σε αντίθεση με το γλυκό μαύρο της ασφάλτου. Η θερμοκρασία κάνει βουτιά στους 2º από τους 18º που ήμασταν λίγα λεπτά νωρίτερα. Ξεκούραση γιατί μας περιμένει μια μεγάλη αλλά μαγευτική διαδρομή την επόμενη μέρα.

Ξημέρωμα στις κατάλευκες Άλπεις, πιστέψτε με είναι μια μοναδική εμπειρία. Να πίνεις τον καφέ σου και να βλέπεις από το παράθυρο τα κάτασπρα βουνά, να επικρατεί μια απέραντη ηρεμία, μια ηρεμία που σου αδειάζει το μυαλό. Της φύσης το μεγαλείο. Η Δευτέρα είχε στο πρόγραμμα διαμονή σ’ ένα χιονοδρομικό τουριστικό θέρετρο είκοσι περίπου λεπτά από την πόλη της Σιόν. Το Nendaz. Η Σιόν λοιπόν είναι πόλη της δυτικής Ελβετίας και πρωτεύουσα του καντονιού Βαλαί. Βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Ροδανού και ζουν σ’ αυτή 35χιλ περίπου άνθρωποι. Βασική της γλώσσα σε ποσοστό 82% είναι τα Γαλλικά.

Πολύ κοντά σ’ αυτή την μικρή και γραφική πόλη θα ήταν η τρίτη μας διανυκτέρευση. Η διαδρομή από το Avers στο Nendaz ήταν πολύωρη…. αλλά απολαυστική. Περιλάμβανε 220 χλμ σε Ελβετική γη και καμιά 90αριά σε Ιταλική. Περάσαμε από την πόλη της Μπελινζόνα με το επιβλητικό της κάστρο, διασχίσαμε κατά μήκος τη λίμνη Ματζόρε που απλώνεται στα σύνορα των Ιταλοελβετικών συνόρων, μπήκαμε ξανά Ελβετία και διασχίσαμε πολλά μικρά και πανέμορφα χωριουδάκια των Άλπεων. Διάσπαρτα ξύλινα σπιτάκια έβλεπες παντού, οι καπνοί από τα τζάκια των σπιτιών σκίαζαν το κάτασπρο τοπίο. Υπήρχαν σημεία που το χιόνι έφτανε τα 3 μέτρα! Τα παιδιά είχαν ενθουσιαστεί. Οι δρόμοι ευτυχώς ήταν πεντακάθαροι σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας και οι 6.5 ώρες οδήγησης πέρασαν χωρίς να το καταλάβουμε. Νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στη Σιόν και από κει ανηφορίσαμε να βρούμε το δωμάτιο. Ένα υπέροχο ξύλινο σπιτάκι, στο οποίο έμενε μια οικογένεια Ελβετών που μοιραζόταν συχνά πυκνά με ταξιδιώτες το σπίτι τους. Δε τους άρεσε αυτό το απρόσωπο που σου προσφέρουν τα ξενοδοχεία. Ήθελαν να έχουν άμεση επαφή με ανθρώπους.

Η τρίτη και τελευταία μέρα(Τρίτη) είχε διανυκτέρευση κάπου κοντά στη Zurich γιατί την επομένη πετούσαμε πολύ πρωί και θέλαμε για κάθε ενδεχόμενο να είμαστε κοντά. Ξεκίνημα λοιπόν από το Nendaz με την μαγευτική θέα στη κοιλάδα που φωλιαζόταν η πόλη της Σιόν προς Ζυρίχη αλλά με δυο ενδιάμεσες στάσεις. Σε Interlaken και Bern. Και πριν απ’ αυτά σ’ ένα φανταστικό adventure park όπου ξοδέψαμε μαζί με τα παιδιά ένα υπέροχο τρίωρο γεμάτο περιπέτεια και αδρεναλίνη. Πήγαμε στο Interlaken από επαρχιακό δρόμο και όχι από κάποιον ψυχρό αυτοκινητόδρομο και η επιλογή αυτή μας δικαίωσε. Μαγική φύση, αμέτρητα χωριουδάκια, πολύ χιόνι και όσο κατεβαίνεις υψόμετρο, το λευκό αρχίζει να χάνεται και το πράσινο το αντικαθιστά επάξια.

Το Interlaken για το οποίο πολλά είχαμε ακούσει το διασχίσαμε χωρίς να μας εντυπωσιάσει ιδιαίτερα και μετά από μια ολιγόλεπτη βόλτα στο κέντρο της, φύγαμε για Bern(Βέρνη). Επειδή μας πίεζε ο χρόνος, ξοδέψαμε ένα δίωρο όλο κι όλο στην παλιά πόλη της Βέρνης με τους Ασιάτες τουρίστες να βρίσκονται παντού, ενώ εύκολα θα μπορέσαμε να ξοδέψουμε άλλες 2-3 μέρες εκεί μιας και η πόλη αυτή της Ελβετίας είναι από τις ομορφότερες πρωτεύουσες στην Ευρώπη. Μια φανταστική μακαρονάδα συνοδεία με Ελβετική μπίρα ήταν ο καλύτερος επίλογος πριν αναχωρήσουμε για Ζυρίχη να βρούμε το δωμάτιο της τελευταίας μας διαμονής εκεί.

Ξύπνημα νωρίς, αεροδρόμιο, και γύρω στις 10:00 ήμασταν στη Θεσσαλονίκη. Ένα ακόμη πολύ διαφορετικό ταξίδι, μακριά από τουριστικά γραφεία, μόνοι μας, σχεδιασμένο από μας, είχε έρθει στο τέλος του. Επιστροφή στην καθημερινότητα και σχεδιασμός για το επόμενο ταξίδι.

• Στην Ελβετία δεν έχει διόδια. Αν έχεις ξένες πινακίδες πρέπει να βγάλεις βινιέτα που ισχύει για το μεγαλύτερο μέρος του οδικού δικτύου και κοστίζει 35€.

• Νοικιάσαμε αυτοκίνητο με χρεωστική κάρτα. Κι όμως γίνεται. Indigo Car Hire το όνομα της εταιρείας με άψογη εξυπηρέτηση.

• Το φαγητό σε εστιατόρια, ακόμα και σε φαστ φουντ είναι αρκετά ακριβό. Μια καλή λύση είναι η αλυσίδα super market Coop με καλές τιμές. Τα συναντάς συχνά πυκνά σε όλη την Ελβετία.

• Η Ελβετία είναι ιδανική χώρα για οδήγηση. Άψογοι δρόμοι, πιστή τήρηση του κ.ο.κ και όλα τόσο νοικοκυρεμένα. Τηρείται πιστά τα όρια ταχύτητας. Αν εκεί που οδηγάτε αστράψει κάτι ξαφνικά, είναι το ραντάρ παρακολούθησης ταχύτητας. Η κλήση θα σας έρθει σπίτι μετά από λίγους μήνες. Μιλάμε εκ πείρας

• Με όσους Ελβετούς ήρθαμε σε επαφή, όλοι ήταν πολύ ευγενικοί και πρόθυμοι να βοηθήσουν. Και σχεδόν όλοι είχαν έρθει από μια φορά τουλάχιστον στην Ελλάδα!!