Μέρα 13η: Κορωνησία, το ψαροχώρι που επιπλέει στο νερό

14 Μαΐου 2020 sef 6 λεπτά ανάγνωσης 3054 Προβολές

Eίναι Κυριακή απόγευμα και ετοιμαζόμαστε να αποχαιρετίσουμε την όμορφη παρέα του Σταύρου και της Γωγώς στο Καναλάκι Πρεβέζης μετά από ένα υπέροχο διήμερο. Νέος προορισμός η Κορωνησία.

Tι κάναμε όμως την τελευταία μέρα μαζί τους; Περάσαμε όλοι μαζί παρέα στην υπέροχη παραλία της Λούτσας. Μεγάλη σε έκταση, καθαρά νερά και ψιλό βότσαλο δικαιωματικά ανήκει στις πιο όμορφες παραλίες της Ηπερωτικής ακτής. Στα οργανωμένα σημεία της γίνεται το αδιαχώρητο, εμείς επιλέξαμε κάπου πιο ήσυχα. Αν πάτε με παιδιά πρέπει να είστε προσεκτικοί γιατί η θάλασσα βαθαίνει απότομα .

Διάβασε το άρθρο για το Καναλάκι Πρεβέζης, τον Αχέροντα και την Λούτσα

Πίνακας Περιεχομένων

Κορωνησία ερχόμαστε

Eίχε πάει 19:00. Φιλιά, ασπασμοί, αποχαιρετισμοί και φύγαμε για Κορωνησία. Την έχετε ξανακούσει αυτή την ονομασία; Την βρήκαμε τυχαία όταν βάζαμε πινέζες στον χάρτη για τα σημεία που θα διανυκτερεύσουμε και μείναμε μ’ ανοιχτό το στόμα. Υπάχει τέτοιο μέρος στην Ελλάδα αναρωτηθήκαμε;

Στο χάρτη φαίνεται σαν να επιπλέει στο νερό. Κι όταν βλέπεις φωτογραφίες παθαίνεις ένα μικρό σοκ. Είναι όντως έτσι. Ένα μικρό ψαροχώρι που επιπλέει στο νερό. Στην καρδιά του Αμβρακικού κόλπου. Μια ώρα οδήγηση από τη Λούτσα, περνάς έξω από την Άρτα και φτάνεις σε ένα κομμάτι δρόμου 10χλμ και αναρωτιέσαι “πως έφτιαξαν αυτόν τον δρόμο πάνω στη θάλασσα;’

Πληροφορίες-Που κοιμηθήκαμε;

Η Κορωνησία είναι ένα γραφικό ψαροχώρι που απέχει 25 χλμ από την Άρτα. Έχει 150-200 μόνιμους κατοίκους οι οποίοι έχουν ως κύρια ενασχόληση τους την αλιεία και τον τουρισμό.

Φτάσαμε λίγο πριν νυχτώσει και το πρώτο πράγμα που κάναμε, ήταν να βρούμε ένα ασφαλές μέρος για να παρκάρουμε το αυτοκίνητό μας και να ανοίξουμε τη σκηνή. Δίπλα στο λιμανάκι, μπροστά στη θάλασσα, ήταν ένα τροχόσπιτο Γάλλων. Για να μην είμαστε τελείως απομονωμένοι αποφασίσαμε να κοιμηθούμε κοντά τους.

Αφήσαμε το αμάξι και πήγαμε στην πιο κοντινή ταβέρνα. Μυρταριά το όνομα αυτής. Επειδή ήταν Κυριακή βράδυ ήμασταν μόνοι μας και μας περιποιήθηκαν εξαιρετικά. Φάγαμε ολόφρεσκα θαλλασινά και γενικά το τραπέζι ήταν καλό και από ποιότητα και από σέρβις και από τιμές.

Αν μείνετε βράδυ στην Κορωνησία σίγουρα να έχετε μαζί σας ΠΟΛΛΑ αντικουνουπικά. Τα κουνούπια που είδαμε στην ταβέρνα σε 1.5 ώρα δε τα έχουμε δει στη ζωή μας όλη!!!

Φαγωμένοι πλέον και με τα αλάτια ακόμη στα κορμιά μας από τις βουτιές στη Λούτσα, πήγαμε προς το αυτοκίνητο. Ώρα για ύπνο.

Ξημερώνει Δευτέρα

Ξημερώνει Δευτέρα και 2 λεωφορεία από κάποιο Κ.Α.Π.Η της περιοχής που ηρθαν για μπάνιο στην Κορωνησία μας ξυπνάνε από τη φασαρία που δημιουργούν. Σηκωνόμαστε λοιπόν απ’ τα χαράματα και πίνουμε έναν από τους πιο απολαυστικούς ελληνικούς καφέδες του road trip!!! Κάνουμε έναν περίπατο στο λιμανάκι και στο χωριό. Δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο να δεις πέρα από από αρκετούς ψαράδες που μαζεύουν τη πρωινή πραμάτια τους καθώς και λίγα μαγαζιά.

Η ώρα του καφέ — 2 ελληνικούς σκέτους παρακαλώ

Φύγαμε για Πάτρα

Αν βρεθείτε προς Άρτα μεριά αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη στην Κορωνησία. Τα 10 χλμ άσφαλτος πάνω στο νερό όπως θα είδατε και στις φωτογραφίες είναι κάτι που νομίζω δε το συναντάς σε άλλο σημείο της Ελλάδας.

Το ταξίδι μας όμως συνεχίζεται. Επόμενος σταθμός είναι η Πάτρα όπου ο φίλος μας ο Σπύρος θα μας φιλοξενήσει για 2 βράδια. Επιλέξαμε να μην πάμε από την Ιονία Οδό αλλά από τον παραθαλλάσιο δρόμο της Στερεάς Ελλάδας προκειμένου να ρουφήξουμε εικόνες και να δούμε πράγματα που δε τα βλέπεις από έναν αυτοκινητόδρομο.

Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά. Σε 20-25 λεπτά ήμασταν στην Άρτα. Επιλέξαμε να πιούμε καφεδάκι δίπλα στο περίφημο γεφύρι της Άρτας που όπως θα δείτε παρακάτω στις φώτος ήταν όντως μαγικά. Δε γινόταν να μη σηκώσω και πάλι το drone (με τη λίγη μπαταρία που του είχε απομείνει) και όπως φαίνεται το αποτέλεσμα μας δικαίωσε.

Ήπιαμε τον καφέ μας δίπλα στον Άραχθο ποταμό κάτω από τη σκιά ενός τεράστιου πλάτανου.

Ο πλάτανος της Άρτας ή πλάτανος του Αλή Πασά, βρίσκεται στην Άρτα και το 1976 κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο της φύσης. Ο πλάτανος βρίσκεται στην αριστερή όχθη του ποταμού Αράχθου, δίπλα από το ιστορικό Γεφύρι της Άρτας. Πρόκειται για ένα δέντρο ηλικίας περίπου 350 ετών με ύψος 10 μέτρα και περίμετρο 13,45 μέτρα.

Έπειτα πήραμε τον δρόμο για Πάτρα. Βγήκαμε Αμφιλοχία όπου κάναμε στάση για φαγητό κι έπειτα από Βόνιτσα πιάσαμε όλη την δυτική παραθαλλάσια οδό. Πάλαιρος-Μύτικας-Αστακός-Αιτωλικό-Μεσολλόγι-Πάτρα.

Tip: Αν περάσεις την επιβλητική γέφυρα Ριο-Αντίριο πληρώνεις διόδια 13.30€. Αν περάσεις απέναντι με το Φέρυ πληρώνεις τα μισά(6.5€). Πλοίο έχει κάθε 20 λεπτά.

Η γέφυρα Ρίο-Αντίριο — Περάσαμε απέναντι με το πλοίο οπότε η φωτογράφιση αυτού του αριστουργήματος ήταν αναγκαία.

Η υποδοχή του φίλου μας Σπύρου ήταν μοναδική, τακτοποιηθήκαμε γρήγορα στη γκαρσονιέρα που μας παραχώρησε και όλοι παρέα παρά την κούραση βγήκαμε βόλτα στην πόλη. Είχαμ πολλά να πούμε….και να δούμε!