Νομός Πιερίας-Απόδραση στον Όλυμπο
Ο γειτονικός νομός Πιερίας, φιλοξενεί το ψηλότερο βουνό της χώρας μας. Τον Όλυμπο, γνωστό από την μυθολογία ως το σπίτι των δώδεκα θεών. Είναι αναμφίβολα το πιο δημοφιλές βουνό στην Ελλάδα. Το εντυπωσιακό ύψος, η μυθική γοητεία και η εύκολη πρόσβαση, αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες επισκέπτες από κάθε γωνιά του κόσμου. Οι δρόμοι και τα μονοπάτια που διασχίζουν το βουνό δίνουν την ευκαιρία στους πεζοπόρους και επισκέπτες να γνωρίσουν από κοντά τις ποικιλίες της χλωρίδας και της πανίδας, αλλά και τη φυσική του ομορφιά.
O Όλυμπος είναι το ψηλότερο βουνό στην Ελλάδα. Η κορυφή του, ο Μύτηκας στα 2.916 μέτρα, ήταν σύμφωνα με την μυθολογία η κατοικία των ῾Δώδεκα Ολύμπιων Θεών῾
Μία από τις κρυμμένες ομορφιές του Ολύμπου είναι ο καταρράκτης του κόκκινου βράχου. Ποια είναι η σχέση του βράχου αυτού με το Ρέμα Ορλιά που αναφέρετε στον τίτλο; Για να το ανακαλύψετε πρέπει να εξοπλιστείτε με αθλητικά παπούτσια, μια κάποια φυσική κατάσταση, καλή διάθεση και φύγαμε..
Παίρνουμε λοιπόν το δρόμο προς Κατερίνη και αφού περάσουμε την πρωτεύουσα του νομού Πιερίας, βγαίνουμε στην έξοδο προς το χωριό Δίον. Η απόσταση ως εκεί είναι περίπου 90 χλμ και σε χαλαρή ταχύτητα γύρω στη 1 ώρα. Μια καλή ιδέα εάν έχετε χρόνο, είναι να επισκεφθείτε τον αρχαιολογικό χώρο του χωριού που αποτελεί πόλο έλξης για πολύ κόσμο και ειδικά για τους τουρίστες. Ταβέρνες και δωμάτια προς ενοικίαση θα βρείτε αρκετά. Πλησιάζοντας τον προορισμό μας από την ανατολική πλευρά του Ολύμπου, 4.5 χλμ μετά το Δίον ακολουθούμε τις πινακίδες προς Ρέμα Ορλιά. Λίγα μέτρα αφού ξεκινάει η ανηφόρα και οι στροφές, θα δούμε στο δεξί μας χέρι το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου. Αριστερά στη χωμάτινη στροφή αφήνουμε το αυτοκίνητο μας και ξεχυνόμαστε στη μαγευτική φύση. Λίγα μέτρα παραπέρα υπάρχουν δυο μικροί καταρράκτες.
Ένας μικρός στα 100 μέτρα κι ένας λίγο μεγαλύτερος για τον οποίο πρέπει απ΄ τον μεγάλο βράχο που θα συναντήσουμε να περπατήσουμε στα δεξιά του για 3-4 λεπτά. Στις μικρές βάθρες που σχηματίζονται, το καλοκαίρι το μαγιό είναι απαραίτητο. Όταν πήγαμε εμείς ήμασταν ολομόναχοι(χειμώνας βλέπετε). Ο ήχος από τα τρεχούμενα νερά, τα δέντρα που χορεύουν στο ρυθμό του δυνατού αέρα καθώς και η ανθρώπινη απουσία, κάνει την ατμόσφαιρα φιλόξενη.
Κλείσαμε για ένα λεπτό τα μάτια μας και αφεθήκαμε σε όσα προανέφερα. Μαγικά! Η ηρεμία της φύσης, που τόσο απλόχερα μας την χαρίζει, αν είμαστε κι εμείς φιλικοί μαζί της. Λίγα μέτρα πιο πίσω, υπάρχει πινακίδα απ’ όπου ξεκινάει το μονοπάτι προς το Κόκκινο Βράχο κι έπειτα στο καταφύγιο της Κορομηλιάς. Ώρα πεζοπορίας για την ανάβαση στον κόκκινο βράχο γύρω στα 60᾽. Η διαδρομή εύκολη και βατή. Το μονοπάτι είναι καλά σηματοδοτημένο ενώ λίγο πριν φτάσουμε στον προορισμό μας, ένα νέο μονοπάτι ξεκινάει στα αριστερά μας(υπάρχει μια μικρή πινακίδα όχι και τόσο ευδιάκριτη) προς το καταφύγιο της Κορομηλιάς.
Αν θέλετε να πάτε χειμώνα καλό είναι να επικοινωνήσετε με τα παιδιά που το λειτουργούν για να επιβεβαιώσετε ότι είναι ανοιχτό. Φυσικά υπάρχει και η εναλλακτική να πάτε με το αυτοκίνητο από τον 8χλμ χωματόδρομο. Κλείνοντας τη μικρή παρένθεση, συνεχίζουμε την πορεία μας και επιτέλους φτάνουμε στον μαγευτικό καταρράκτη.
Για να διακρίνεις τα τιρκουάζ νερά της βάθρας που σχηματίζονται πρέπει να πλησιάσεις. Η θερμοκρασία είναι κοντά στους 0°C. Μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες και ξεκίνημα για πίσω.
Πολύ πιο σύντομα απ᾽ ότι ανεβήκαμε, σε λιγότερο από μια ώρα, ήμασταν πίσω στο αυτοκίνητο μας. Το μονοπάτι οφείλω να τονίσω πως ήταν πεντακάθαρο. Έπειτα, κουρασμένοι και πεινασμένοι, επισκεφθήκαμε μια ταβέρνα του χωριού που μας σύστησαν ντόπιοι που ρωτήσαμε στο δρόμο και κάπως έτσι έκλεισε μια πολύ ωραία κοντινή, χαμηλού κόστους και γεμάτη καθαρό αέρα απόδραση.
Σίγουρα θα το ξανακάνουμε και το καλοκαίρι αλλά με τα μαγιό μας αυτή την φορά.